Οικία Δεσπόζιτου - Κουλούρα: Ο κάποτε παραθαλάσσιος μοναδικός πύργος του Παλαιού Φαλήρου, σύντομα επισκέψιμος!

Πέτρινη έπαυλη με νεογοτθικά, νεομεσαιωνικά και νεοκλασικά στοιχεία, που σίγουρα εντυπωσιάζει αδιάλειπτα κάθε περαστικό από τότε που χτίστηκε.  Σύντομα θα στεγάσει το μουσείο παιδικής ηλικίας και παιχνιδιών. Useful Information for English speaking Visitors (more pictures inside): Paleo Faliro, Flisvos (Athens coast). New-Gothic, new-medieval  tower, built ~1897-1900 from Spyridon Despozitos (mining entrepreneur). In ~1907 - 1923 it was used as recovery clinic and baths - spa of that era, by a well known dr named Miliaresis. Ιν 1916 the ship owner Athanasios Koulouras bought the building and his 2nd wife, the last owner gave it after her death in 1979 to the Benakis Museum. Today the museum executes a high quality restoration in order to use it as old toys and kids museum. Until ~1965, before the construction of Flisvos marina, the building was a few meters by the sea.

Τοποθεσία

Λεωφ. Ποσειδώνος 14 και Τρίτωνος 1 στο Τροκαντερό, Παλαιό Φάληρο, Αττική. Αρχικά αξίζει να αναφερθεί ότι υπάρχουν τουλάχιστο δύο θερινές φωτογραφίες πριν το 1930 που απεικονίζουν τον πύργο με κάθετα βράχια 3-4 μέτρων μπροστά στο σημερινό του πεζοδρόμιο και ακριβώς από κάτω παραλία γεμάτη κόσμο και μικρές εγκαταστάσεις λουομένων! Αυτό δε χρειάζεται κάποιο άλλο σχόλιο, πλην της αναφοράς, πως το αμπάζωτο τοπίο, με όλα τα παλιά κτίρια ανάμεσα στον πύργο και το στρογγυλό κτίριο του Φλοίσβου, δεν είχαν καμιά διαφορά τότε από ένα γραφικότατο νησί. Η "στροφή Φαλήρου" είχε τελείως άλλη εικόνα - αίσθηση από αυτό που βλέπουμε σήμερα.


  Ιστορία του κτιρίου

Πραγματικό σοκ ο τηλεφωνικός αριθμός 4!

! Το ιστορικό συμπληρώθηκε στο μεγαλύτερο μέρος  με αποκλειστικά στοιχεία από την εξαιρετική προσωπική έρευνα του Πρόεδρου του Αρχείου Ιστορίας Π. Φαλήρου. © Βασίλης Χατζηκωνσταντίνου, Δικηγόρος. (Άδεια δημοσίευσης & περισσότερα βλ. τελ. παράγραφο).

• 1896: Αγορά της έκτασης από τον Σπ. Δεσπόζιτο:  Τον Μάιο του 1896, ο Σπυρίδων Δεσπόζιτος (επιχειρηματίας μεταλλείων), αγοράζει από τους αδελφούς Σπύρο και Χρήστο Ξηροτάγαρο (στην ομώνυμη περιοχή, που αρχικά κατείχαν ολόκληρη, σημ. από έπαυλη Κουλούρα έως Δέλτα) οικόπεδο, ~1020 τ.μ. αντί του ποσού των 12.969, 60 δραχμών.
• 1897 - ~1906: Κατασκευή και χρήση της επαύλεως από τον Δεσπόζιτο: Στο διάστημα 1897 - 1900 ο επιχειρηματίας κτίζει την έπαυλη και την κατοικεί εντυπωσιακά λίγα έτη, το περισσότερο ως το 1906. Αναφέρουμε οτι το 1901 η οικογένεια βρίσκεται στο επίκεντρο λόγω τραγικού δυστυχήματος στα μεταλλεία Γραμματικού που διεύθυνε και οτι γενικώς τότε, οι εξοχικές επαύλεις, άλλαζαν γρήγορα χέρια.
• ~1907 - ~1923: Χρήση ως "Αναρρωτήριον και υδροθεραπευτήριον Μηλιαρέση": Μετά το  θάνατο του Δεσπόζιτου το 1911 και της γυναίκας του Θηρεσίας το 1915, το κτίριο περνάει ως συνιδιοκτησία στους 5 γιους τους. Το διάστημα περίπου από το 1907 έως περίπου το 1923 ενοικιάζεται και στεγάζει την εν λόγω επιχείρηση του μεγαλογιατρού Γ. Μηλιαρέση, η οποία μάλλον προσέφερε υψηλές υπηρεσίες για την εποχή και απευθυνόταν στην υψηλή κοινωνία. Ο Μηλιαρέσης ήταν εκ των ιατρών που φρόντισαν τον λαοφιλή βασιλιά Αλέξανδρο, που απεβίωσε από το αμφιλεγόμενο "δάγκωμα της μαϊμούς". Στην εμπρόσθια όψη του κτιρίου, υπήρχε η επιγραφή «ΑΝΑΡΡΩΤΗΡΙΟΝ» και στην πλαϊνή όψη η επιγραφή “MAISON DE SANTE”. Οι επιγραφές αυτές, ήταν τοποθετημένες στις επάλξεις του κτιρίου, ένα-ένα γράμμα. (Λίγο πιο πέρα προς το στρογγυλό κτίριο του Φλοίσβου υπάρχει και το κτίριο "λουτρά Φρύνης" με παρόμοιες χρήσεις.)
• 1917 - 1979: Αγορά και εκ νέου χρήση ως κατοικία από την οικογένεια Κουλούρα: Ο Αθανάσιος Κουλούρας (1873 Ύδρα - 1953 Λωζάννη), Υδραίος εφοπλιστής και ευεργέτης, αγόρασε τον πύργο τμηματικά, αρχικά το 1917 τα 4/5 από τους 4 γιους του Δεσπόζιτου Ιωάννη, Αρθούρο, Ευγένιο και Ερνέστο και το 1918 το υπόλοιπο από τον Νικόλαο. Το κτίριο επαναχρησιμοποιείται από το 1923 περίπου ως κατοικία του προαναφερθέντος και της πρώτης συζύγου του Ελένης, η οποία όμως πεθαίνει άτεκνη από καρκίνο το 1929. Την φροντίζει η από καλή πλην πτωχευμένη οικογένεια - καταγωγή Βέρα Καλογερά (του Σπυρίδωνος και της Αριέττας Σκυλίτση), η οποία εκτιμάται ιδιαίτερα από τον Αθανάσιο, που τελικώς την παντρεύεται το 1931. Μετά το θάνατο του Αθανασίου το 1953 όλη η περιουσία του περνά στη Βέρα Κουλούρα, η οποία διαμένει στον πύργο. Η Βέρα φρόντιζε και αγαπούσε τον πύργο. Τα τελευταία χρόνια της γκρέμισε μονώροφο απλό κτίσμα στο πίσω υπερυψωμένο οικόπεδο που διαχωρίζεται με  τη μάντρα με τα μπαλούστρα για να φτιάξει εκεί έναν κήπο να τον απολαμβάνει με φίλους της, τον οποία τελικά δε χάρηκε λόγω ατυχήματος. Πέθανε το 1979.
• 1979 - 2012: Η δωρεά στο μουσείο Μπενάκη: Η Βέρα Κουλούρα,  ακολουθώντας τις επιθυμίες και την γενναιοδωρία του συζύγου της προέβη μετά το θάνατό του σε σειρά ευεργεσιών. Μεταξύ άλλων με την τελική διαθήκη (του 1976) της δωρίζει το κτίριο στο μουσείο Μπενάκη με σαφείς όρους την πολιτιστική χρήση και την διατήρηση του (σε προηγούμενη το άφηνε στο δήμο Π. Φαλήρου). Μέσα σε αυτό το διάστημα το κτίριο φυλάσσεται, διατηρείται στα απαραίτητα και  χρησιμοποιείται κλειστό από άτομα και υπηρεσίες του μουσείου, το οποίο τελικά  αποφασίζει να στεγάσει το μουσείο παιδικής ηλικίας και παιχνιδιών (τα αντικείμενα δωρεά της Μαρίας Αργυριάδη το 1991).
• Φθινόπωρο 2012 - Σήμερα: Τρεις δεκαετίες μετά τη δωρεά, ξεκινά το υψηλής ποιότητας και προϋπολογισμού έργο της εκ βάθρων συντήρησης του πύργου και της οργάνωσης του μουσειακού υλικού.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Σε κάποιες αναφορές το κτίριο καταγράφεται ως οικία Αλεξανδρή που το κατασκεύασε το 1929 ο αρχιτέκτονας Σωτήριος Ι. Μαγιάσης (εκλεκτικιστικό Acropole Palace).Το μόνο ευσταθές σενάριο σχετικά με αυτά είναι το 1929 ο Μαγιάσης να προσέθεσε το πίσω μέρος στον όροφο (βλ. παρακάτω) και ο Αλεξανδρής να ήταν ο πρώτος ιδιοκτήτης του πύργου.

 

Αθανάσιος και Βέρα Κουλούρα

Στοιχεία αρχιτεκτονικής δομής & εξωτερικής διακόσμησης

• Οικόπεδο 1020,5 τ.μ. Το κτίριο καλύπτει τα 287,5 τ.μ., με υπόγειο 229 τ.μ., ισόγειο 229 τ.μ.,  1ο όροφο ο οποίος αποτελείται από το δομημένο πίσω μισό μέρος και τους δύο πυργίσκους της πρόσοψης, ενώ ο ενδιάμεσος αδόμητος  χώρος είναι βεράντα.
• Ρυθμός νεογοτθικός - νεομεσαιωνικός με σπάνια ταυτόχρονη ύπαρξη σημαντικών στοιχείων νεοκλασσικής διακόσμησης.
• Επένδυση – εμφανής λιθοδομή με λευκή πέτρα λαξευμένη, παντού πλην της πίσω όψης.
• Καστροειδείς απολήξεις σε όλα τα ανώτερα σημεία της εξωτερικής τοιχοποιίας.
• Κορνίζες γοτθικού μοτίβου ως διαχωριστικό ανάμεσα στις καστροειδείς απολήξεις και την πέτρα.  
• Σκάλα εισόδου, διπλή-κυκλική, με μαρμάρινους φανοστάτες και κιγκλιδώματα
• Οικόσημο με μεταλλικά αρχικά του Κουλούρα, μαρμάρινα σφυριά και άγκυρα στην πρόσοψη. 
• Ρολά και κορνίζες μαρμάρου στα γοτθικά παράθυρα (Για τα ρολά, ο Τσίλλερ θεωρείται ως ο πρώτος που τα διέδωσε στην Ελλάδα).
• Καμινάδα γοτθικού τύπου (σπανιότατη). 
• Μάντρα με μπαλούστρα (σχέδιο με ροζέτες) και νεοκλασικές γλάστρες διαχωρίζει την πίσω αυλή από το κείμενο υπερυψωμένο κενό οικόπεδο - κήπο. Από τοπική καφέ πέτρα.
• Μπαλκονάκι με νεοκλασικά φουρούσια κ σχετικά απλό κάγκελο στην πίσω πλευρά.
• Φανοστάτης αερίου από μαντέμι, τύπου "μπράτσο" - φουρούσι στην πίσω γωνία (σπάνιο δείγμα). 
• Βιτρό στα 2 παράθυρα, αριστερά και δεξιά της εισόδου.

Η μεταγενέστερη επέκταση του ορόφου στο πίσω μέρος

Μόνο στην επέκταση αποκαλύφθηκαν πρώιμα μεσοπολεμικά τούβλα με δύο οπές, που προφανώς επελέγησαν για πιο "δεμένη" κατασκευή των απολήξεων.

Ένα αξιοσημείωτο στοιχείο που ανακαλύψαμε στα παλιά ντοκουμέντα. Το συγκεκριμένο σημείο στο αρχικό κτίριο ήταν ένας τρίτος, μικρότερος, τετράγωνος πυργίσκος στο κέντρο του πίσω μέρους! Αργότερα (μάλλον επί ιδιοκτησίας Κουλούρα και μετά το 1920), επεκτάθηκε ως έχει σήμερα καθ΄ολο το μήκος της πίσω όψης. Εντυπωσιάζει το ότι ενώ αυτό έγινε δεκαετίες μετά το αρχικό και ίσως και μετά τη νεοκλασική περίοδο, τηρήθηκε πιστά το στυλ του αρχικού κτιρίου (πανομοιότυπη εμφανής λιθοδομή, καστροειδείς απολήξεις και κορνίζες).

Στοιχεία για το εσωτερικό

! Από την εξαιρετική προσωπική έρευνα του Πρόεδρου του Αρχείου Ιστορίας Παλαιού Φαλήρου. © Βασίλης Χατζηκωνσταντίνου, Δικηγόρος. (Άδεια δημοσίευσης & περισσότερα βλ. τελ.  παράγραφο).

• Ο Σπυρίδων Δεσπόζιτος μετακάλεσε από την Ιταλία έναν ονομαστό ζωγράφο, ο οποίος έφτιαξε σε όλους σχεδόν τους χώρους διακοσμητικές οροφογραφίες και τοιχογραφίες.
• Υπάρχουν δάπεδα  με έγχρωμα κεραμικά «ψηφιδωτά» πλακίδια, ιταλικής κατασκευής, που δημιουργούν ωραιότατα σχέδια.
• Στην μεγάλη αίθουσα υπάρχει τζάκι από κόκκινο μάρμαρο και μπορντούρα με πορσελάνινα χρωματιστά πλακίδια.
• Ο Κουλούρας εντοίχισε στον πρώτο όροφο του κτιρίου, ένα μικρό μεταλλικό χρηματοκιβώτιο που προερχόταν από το τελευταίο πλοίο που κατείχε ο αδελφός του Γκίκας Κουλούρας και «διαλύθηκε» το 1928. Στο πορτάκι του υπάρχει μεταλλική πλακέτα με το όνομα του πλοίου: "SS HYDRA".
• Στο κτίριο έχουν γυριστεί το 1990, σκηνές της επιτυχημένης σειράς του ANT1 "Ο Κίτρινος Φάκελος" 

Ανακάλυψη σήραγγας - καταφυγίου και πηγαδιού στην αποκατάσταση

! Από την εξαιρετική προσωπική έρευνα του Πρόεδρου του Αρχείου Ιστορίας Παλαιού Φαλήρου. © Βασίλης Χατζηκωνσταντίνου, Δικηγόρος. (Άδεια δημοσίευσης & περισσότερα βλ. τελ. παράγραφο).

Κατά τη διάρκεια των εργασιών, έγινε γνωστή και η ύπαρξη ενός καταφυγίου, που ξεκινά από το υπόγειο του κτιρίου, εκτείνεται σε βάθος αρκετών μέτρων και μέσω μιας σήραγγας καταλήγει σε μια έξοδο από την πλευρά της οδού Τρίτωνος στο πίσω οικόπεδο. Η έξοδος αυτή του φρεατίου, ήταν ερμητικά κλεισμένη με ένα μεταλλικό κάλυμμα και από πάνω υπήρχε αρκετό χώμα. Η είσοδος του καταφυγίου, ήταν κλεισμένη με μια «καραβίσια» σιδερένια πόρτα από μασίφ σίδερο, πάχους 1,5 εκατοστού.

Άξιο επισήμανσης, είναι το γεγονός ότι η σήραγγα συναντιέται με ένα παλιό πηγάδι, βάθους τουλάχιστον 8 μέτρων, που τα τοιχώματά του είναι κτισμένα με πέτρα και έχει και νερό.
Ασφαλώς θα συνδέεται με την εποχή που το Παλαιό Φάληρο δεν είχε τρεχούμενο νερό ( η σύνδεση με την «Ούλεν» έγινε μόλις το 1930) με πιθανότερο κατασκευαστή, τον αρχικό ιδιοκτήτη.

 


Για την αποκατάσταση του 2012 - 2015

Σε αντίθεση με τον γενικό κανόνα και προς τιμή των ανθρώπων του, το μουσείο σεβάστηκε τη δωρεά. Το κτίριο διαφυλάχθηκε αρκετά καλά από κλοπές (πλην ελαχίστων αναπόφευκτων επιθέσεων "κορακιών" βλέπε κλοπή των χάλκινων αγαλμάτων φανοστατών της σκάλας εισόδου) και δεν εγκαταλείφθηκε σε φθορές. Η εξωτερική του λιθοδομή σίγουρα έπαιξε ρόλο στην διατήρηση. Από το φθινόπωρο του 2012 ξεκίνησε η συντήρηση του κτιρίου, με υψηλό προϋπολογισμό και από πολλές εταιρείες. Παρατηρήσαμε ως τώρα ότι:

• Δεν γκρεμίστηκε όπως συνήθως η πίσω μάντρα από τοπική καφέ πέτρα με τα μπαλούστρα και τις γλάστρες, οι οποίες βέβαια αγνοούνται ελπίζουμε προσωρινά (πλην μικρού τμημ. για εργασίες).
• Δεν ξηλώθηκαν οι γοτθικές κορνίζες τσιμέντου, αλλά συντηρούνται ανά σημείο. 
• Δεν ξηλώθηκαν οι γνήσιες πυργοειδείς απολήξεις αλλά μπήκε νέος σοφάς. 
• Αποκαλύφθηκε προσεκτικά η κατώτερη, θαμμένη βάση του κτιρίου και επικαλύφθηκε με τσιμεντοκονία για προστασία από την υγρασία. 
• Η μάντρα αφαιρέθηκε, βάφτηκε και επανατοποθετήθηκε.
• Φαίνεται να συντηρούνται οι οροφογραφίες στους πυργίσκους, χωρίς να έχει κατεδαφιστεί η οροφή. 
• Αφαιρέθηκε η τζαμαρία του '70 από την πρόσοψη. 
• Τα ξύλινα κουφώματα συντηρούνται ή αντικαθίστανται με ξύλινα (ελπίζουμε πανομοιότυπα στη λεπτομέρεια) και όχι με άσχετα αλουμινίου κ,λ.π.

Τα παραπάνω είναι καλά δείγματα και δεν είναι δεδομένα στην Ελλάδα. Από αυτά και από δηλώσεις εμπλεκομένων μάλλον πρόκειται για σύγχρονη, μη καταστροφική, σοβαρή αποκατάσταση υψηλής ποιότητας. Θα κρίνουμε οριστικά όταν δούμε το τελικό αποτέλεσμα και ειδικά το εσωτερικό, στο οποίο δε θα πρέπει να αλλοιωθούν στο ελάχιστο δομή και διακόσμηση (ευχόμαστε να μη δούμε άσχετα νέα μαρμάρινα ή με πλακάκια minimal δάπεδα, αλλοιώσεις χώρων κ.λ.π. εξωφρενικά).

Σημαντικό ακόμα είναι οι μουσειακές προθήκες - επεμβάσεις να μην καλύπτουν εσωτερικές διακοσμήσεις, παράθυρα κλπ.

Επιπλέον, μετά τη δωρεά και ως την αποκατάσταση, πρέπει να διασώζονταν τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα παλιά έπιπλα μέσα στο κτίριο. Αν όντως ισχύει αυτό τα σημαντικότερα από αυτά, επιβάλλεται να επανατοποθετηθούν στους χώρους και να μην διασκορπιστούν ως αγνώστου προελεύσεως σε άλλα κτίρια του Μουσείου ή αλλού ακόμα χειρότερα.

Μέχρι τώρα πάντως  μάλλον αξίζει ένα πρώτο μπράβο στο μουσείο Μπενάκη, τον κόσμο που δουλεύει και τις εταιρείες, καθώς φαίνεται να κάνουν πολύ καλή δουλειά πίσω από τις κλειστές καγκελόπορτες. Εμείς τουλάχιστο, που έχουμε υπερευαισθησία στο θέμα, δεν εντοπίσαμε το παραμικρό "περίεργο" ή λάθος ως τώρα.

Θεωρούμε οτι ο προϋπολογισμός δίνει τη δυνατότητα για τα πάντα. Θα μπορούσαν να επαναδημιουργηθούν μέχρι και τα κλεμμένα χάλκινα αγάλματα-φανοστάτες της εισόδου.



Περί υψηλού προϋπολογισμού του έργου
 
Ο όντως υψηλός προϋπολογισμός του έργου προκάλεσε κάποια αρνητικά σχόλια. Καταρχήν είναι καλό που κάποιος το παρατήρησε και ασχολήθηκε. Όμως καλό είναι να αναφερθούν και τα εξής σχετικά: 

• Στο έργο συμμετέχουν πάμπολλες εταιρείες και απασχολούνται τεχνίτες κλάδων, που έχουν πατώσει λόγω κρίσης.
• Τα λεφτά δεν αφορούν μόνο το κτίριο αλλά και το μουσειακό υλικό. 
• Τα λεφτά είναι κυρίως από το ΕΣΠΑ και όχι από την φορολόγηση μας. Δεν τα άξιζε αυτό το κτίριο;
• Σε μια περίοδο, που καταστρέφονται εκατοντάδες ιστορικά μνημεία λόγω κρίσης, επικροτείς και δεν κολλάς στην έπαυλη Κουλούρα... που είναι και θέμα σεβασμού του δωρητή, του ίδιου του κτιρίου και του κατεστραμμένου Παλαιού Φαλήρου.
  

Το θέμα, όπως τέθηκε και οι επίσημες απαντήσεις εδώ.



Για τη νέα χρήση

Αυτό το κτίριο θα μπορούσε να στεγάσει μόνο ένα μουσείο νεώτερης ιστορίας ή κάτι που αφορά και παιδιά, καθώς σίγουρα στα μάτια τους θα είναι ο απόλυτος εν Ελλάδι πύργος των παραμυθιών! Άλλωστε είναι από μόνο του προσφορά παιδείας τα παιδιά των πολυκατοικιών να γνωρίζουν και κτίρια με υψηλή αισθητική. Αυτό το μουσείο σίγουρα δε θα το επισκέπτονται μόνο όσοι ενδιαφέρονται για το αντικείμενό του, αλλά πολλοί και μόνο για να δουν επιτέλους πως είναι αυτό το αρχιτεκτονικό αριστούργημα εσωτερικά!

Η "ψυχή" του αγώνα για το παράρτημα του μουσείου. 

Χρειάστηκαν πάνω από 25 χρόνια μέχρι να ξεκινήσει η συντήρηση. Πολλοί Φαληριώτες είχαν παρατηρήσει να υπάρχει φως στον 1^ο όροφο... Σύμφωνα με άρθρο της εφημ. ΤΟ ΒΗΜΑ του 2010 η βασική υπεύθυνη και συλλέκτρια του μελλοντικού μουσείου φαίνεται πως δούλευε χρόνια για τη δική της προσφορά σε όλους μας, φυλάσσοντας παράλληλα το κτίσμα. ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 1: «Η Μαρία Αργυριάδη μαζί με τις συνεργάτιδές της,ωστόσο,που δουλεύουν όχι κάτω από τις ιδανικότερες συνθήκες φωτισμού και θέρμανσης, δεν έχουν πάψει να ονειρεύονται.», ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ 2: «Σήμερα η είσοδος στο εσωτερικό της οικίας Κουλούρα γίνεται από το πίσω μέρος. Μπαίνοντας ο επισκέπτης στέκει μπροστά από μια παλιά ξύλινη σκάλα και κάτω από τα περίτεχνα διακοσμητικά μοτίβα των ταβανιών όπου οι φθορές είναι έντονες. Περικυκλωμένη από στοίβες βιβλία σε ένα μάλλον αυτοσχέδιο γραφείο, η κυρία Αργυριάδη εργάζεται με τη βοήθεια δύο υπαλλήλων του Μουσείου Μπενάκη στην ταξινόμηση, στην καταγραφή, στη μελέτη, στον εμπλουτισμό και στην ανάδειξη ενός υλικού εξαιρετικά πολύτιμου που το 1991 αποφάσισε να δωρίσει στο Μουσείο Μπενάκη. Η ίδια υπογραμμίζει ότι η συλλογή συνδέθηκε με τον χώρο επειδή αυτό το κτίριο παραπέμπει σε παραμύθι- ό,τι καλύτερο σε σχέση με το παιδί.»



Σχέδια για νέο κτίριο στο πίσω μέρος

Στο ίδιο άρθρο ο Διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη αναφέρεται σε δημιουργία νέου πρόσθετου παρακείμενου κτιρίου που να επικοινωνεί με το παλιό. Στις εργασίες του 2012-2013 δε φαίνεται να προχωράει κάτι τέτοιο. Αν μελλοντικά υλοποιηθεί θα πρέπει να προσεχθεί να μην γίνουν αλλοιώσεις για κανένα λόγο στον πύργο αν και θα ήταν καλύτερο ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΒΑΡΥΝΘΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ο ήδη υπερδομημένος με εκτρώματα περιβάλλων χώρος του πύργου. Ήδη και μόνο η "κολλημένη" πολυκατοικία αριστερά "θάβει" το μισό κτίριο.

Μάντρα με πήλινα κολωνάκια (μπαλούστρα) στο πίσω μέρος. Ελάχιστες τέτοιες σώζονται πλέον.

Η έρευνα Χατζηκωνσταντίνου

Στο άρθρο μετά την πρώτη δημοσίευση έχουν προστεθεί δυσεύρετα στοιχεία, που προέρχονται από την προσωπική έρευνα του Βασίλη Χατζηκωνσταντίνου, Δικηγόρου, Προέδρου του Αρχείου Ιστορίας Παλαιού Φαλήρου, όπως δημοσιεύθηκε στις 27/5/2014 στο www.vimaonline.gr. Συνιστούμε να τη διαβάσετε, καθώς περιέχει επιπλέον, απίστευτης λεπτομέρειας πληροφορίες, οι οποίες προέκυψαν με τρόπους και μεθοδολογία, που ελάχιστοι μπορούν να εφαρμόσουν. Είναι σίγουρα από τις καλύτερες ιστορικές καταγραφές κτιρίων, που έχουν δημοσιευθεί γενικότερα. Δ.Χ.Κ: Τον ευχαριστώ προσωπικά για την άδεια - συνεργασία και για την προσφορά προς όλους μας. Για τη γνωριμία μας θα αναφέρω απλά, ότι επιβεβαιώθηκε άλλη μια σπάνια φορά η άποψη μου, πως πίσω από κάτι τέτοια κρύβονται ξεχωριστοί άνθρωποι, ως συνολικές προσωπικότητες....
ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΧΑΤΖΗΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Φωτογραφικό Υλικό

Σπάνιο διαφημιστικό ντοκουμέντο (κάρτα) από την εποχή του Αναρρωτηρίου. Διακρίνεται κόσμος στην είσοδο, παλιό σπίτι στο πλάι, το άδειο Φάληρο και η μάντρα με τα μπαλούστρα πίσω, καθώς και η αρχική μορφή του ορόφου στο πίσω μέρος.

Γύρω στο 1970: Δικαρίνοντα τα χάλκινα αγάλματα - φανοστάτες στην σκάλα (Εκλάπησαν μετά το θάνατο της ιδιοκτήτριας το 1979).

Σεπτέμβριος 1975. Ξένος επισκέπτης φωταγραφίζει έγχρωμα τον πύργο. Η πολυκατοικία αριστερά ημιτελής.

Όψεις.

Φουρούσια, φανοστάτες και νεογοτθικό-μεσαιωνικό κιγκλίδωμα σε κατάλευκο μάρμαρο. Αριστουργηματική εξωτ. σκάλα εισόδου.

Λεπτομέρεια - Καπνοδόχος σπάνιου νεογοτθικού στυλ.

Λεπτομέρεια - Παράθυρο και Λιθοδομή.

Αριστερά: Τρόπος στήριξης ρολών άγνωστος σήμερα.

                                               
                                               
Εικόνες από την άριστη αποκατάσταση (2012 - 2015)
 

Η πρόσοψη μετά την αφαίρεση της τζαμαρίας του 1970.

Η πρόσοψη μετά την αφαίρεση της τζαμαρίας του 1970.

Η εσωτερική βεράντα εισόδου, όπως αποκαλύφθηκε μετά την  μετά την αφαίρεση της τζαμαρίας του 1970.

Η εσωτερική βεράντα εισόδου, όπως αποκαλύφθηκε μετά την  μετά την αφαίρεση της τζαμαρίας του 1970.

Η εσωτερική βεράντα εισόδου, όπως αποκαλύφθηκε μετά την  μετά την αφαίρεση της τζαμαρίας του 1970.

Η μάντρα αφαιρέθηκε ολόκληρη, βάφτηκε και επανατοποθετήθηκε.

Δείτε την άριστη δουλειά στις επάλξεις (καστροειδείς απολήξεις).

Το νεοκλασικό μπαλκόνι στην πίσω όψη.

Δείτε την άριστη δουλειά στις επάλξεις (καστροειδείς απολήξεις).

Zoom από έξω στις σπάνιου μοτίβου οροφογραφίες των πυργίσκων.

Zoom από έξω στις σπάνιου μοτίβου οροφογραφίες των πυργίσκων.

   
ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ

• Έρευνα - ανάλυση - φωτογραφίες Δ.Χ.Κ. Απαγορεύεται η αποθήκευση, η αναδημοσίευση και κάθε χρήση πλην της ανάγνωσης στο neoclassicalgreece.blogspot.gr και της παραπομπής προς την παρούσα σελίδα με δική σας εισαγωγή - περιγραφή. Οποιαδήποτε αναπαραγωγή με παρόμοιο τρόπο (πληροφορίες, ανάλυση, δομή) μπορεί να θεωρηθεί κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.
• Οι πληροφορίες του Β. Χατζηκωνσταντινου είναι αποκλειστική πνευματική του ιδιοκτησία, αποτέλεσμα πρωτότυπης προσωπικής του έρευνας και παρατίθενται εδώ με άδεια του ιδίου. Απαγορεύεται η χρησιμοποίησή τους με όποιον τρόπο,  χωρίς την άδεια του.  
• Σήμανση "Αποκλειστικό": Το θέμα δημοσιεύτηκε εδώ για πρώτη φορά. 
• Χρήση περιεχομένου τρίτων: Γίνεται με τον μέγιστο δυνατό σεβασμό, χωρίς διάθεση οικειοποίησης. Θεωρούμε ότι η χρήση του εδώ το αξιοποιεί στο μέγιστο. Γνήσιοι κάτοχοι - δημιουργοί - πηγές, όπου είναι σαφή και γνωστά σε εμάς, αναγράφονται.
•  Γίνεται προσπάθεια για αξιόπιστες πληροφορίες και σύννομες δημοσιεύσεις. Περισσότερα στη σελίδα "Νομικά & Όροι". 
• © neoclassicalgreece.blogspot.gr. Any use of content except of viewing it  here or redirecting to this page  is not allowed.