Άλλα σχετικά: Graffiti, σύγχρονη τέχνη ή ασέβεια σε μνημεία και δημόσια αισθητική με τον "καφρίστικο" τρόπο που γίνεται στην Ελλάδα;

Μια προσέγγιση του θέματος αφορμή μηνύματος φίλου από τη Θεσσαλονίκη για τη σελίδα facebook "ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΧΩΡΙΣ GRAFFITI". Στη Θεσσαλονίκη πρόσφατα έγινε συντονισμένη δράση δήμου και πολιτών για τον καθαρισμό των μνημείων, ενώ δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα στο θέμα, κάτι χρησιμότατο στην απαξίωση και τον περιορισμό του αίσχους αυτού.
Useful Information for English speaking Visitors:  An article for the art of graffiti and the bad way of it's expression in Greece on monuments, buildings, statues e.t.c., by many people with lack of architectural and historical education.



Διεθνώς πολλοί αναγνωρίζουν το γκράφιτι ως μια σύγχρονη και ανατρεπτική μορφή τέχνης μοντέρνων σχεδίων με σπρέι σε περίοπτες επιφάνειες εντός πόλεων. Εμάς, που μας αρέσει η κλασσική αισθητική της ισορροπίας, μάλλον δεν μας συγκινεί ιδιαιτέρως... Το φαινόμενο ήρθε από το εξωτερικό, όπου βέβαια σπάνια θα δεις γκράφιτι σε νεοκλασικά, μνημεία, μέσα μεταφοράς, όπως γίνεται εδώ.

Στην Ελλάδα λοιπόν, πλην κάποιων οργανωμένων κινήσεων δημιουργίας γκράφιτι (επίσης αμφιλεγόμενων), σε σημεία με άδεια φορέων ή ιδιοκτητών επιφανειών, για τα περισσότερα γκράφιτι που γίνονται χωρίς έλεγχο, ισχύουν τα ακόλουθα:


1. Να φτιάχνονται γκράφιτι σε σημεία που είναι τελείως άσχετα για αυτό. Πάνω σε μνημεία, σε μέσα μεταφοράς, σε τοίχους κοντά σε αρχαιολογικούς χώρους, αγάλματα κ.λ.π.

2. Τα γκράφιτι αυτά επιπλέον να μην είναι πάντα κάτι αμιγώς καλλιτεχνικό, αλλά αποτυχίες ή σκέτα γράμματα, που αφορούν μόνο αυτούς που τα φτιάχνουν και τις κλίκες τους. Αυτά σίγουρα δεν είναι καν τέχνη, ούτε αφορούν το ευρύ κοινό ώστε να υπάρχουν σε κοινή θέα και σε τέτοια έκταση.

3. Τα γκράφιτι, όπως πολλοί ίσως δεν ξέρουν στην Ελλάδα αποτελούν και ένα ελαφρόμυαλο τρόπο αντίδρασης αλλά και ανταγωνισμού μεταξύ ομάδων και ατόμων που τα κάνουν.

4. Αυτό που εξοργίζει όμως, είναι όταν "ζωγραφίζονται" χώροι που πολιτεία ή ιδιώτες δίνουν με δυσκολία χρήμα και δουλειά και τους φτιάχνουν και την επόμενη μέρα ένας άμυαλος έρχεται και αφήνει την δική του τριτοκοσμική δήθεν καλλιτεχνική - ανατρεπτική πινελιά.


Όλα αυτά αποτελειώνουν αισθητικά την εικόνα των ελληνικών πόλεων, που είναι ήδη επιβαρυμένες με αντιαισθητικά κτίρια και δημόσιους χώρους. Πόλεις που ήδη αποτελούν κίνδυνο για την ψυχική ισορροπία των κατοίκων δεν βελτιώνονται με πολύπλοκα και ψυχεδελικά σχέδια, όπως αυτά των γκράφιτι. Τους λείπουν εικόνες, στοιχεία και σημεία αρμονίας, ισορροπίας και υψηλής αισθητικής, και όχι επιπλέον από αυτά που ήδη έχουν (ακανόνιστα, πολύπλοκα, πολύμορφα, και "ότι και όπου κάτσει", που επιτείνουν την βλαπτικά εκτεταμένη αστική πολυμορφία).


Η αιτία

Η αιτία για το πως και που δημιουργείται το γκράφιτι από τους Έλληνες πιτσιρικάδες είναι απλός. Η γνωστή έλλειψη ΟΥΣΙΩΔΟΥΣ παιδείας. Όταν ένας νέος παίρνει το σπρέι και δεν καταλαβαίνει που φτιάχνει και τι φτιάχνει σημαίνει απλά ότι κανείς (σχολείο-οικογένεια) δεν του έχει εμφυσήσει στο ελάχιστο τη σημασία των μνημείων στην πόλη που ζει και κανένα στοιχειώδες αίσθημα αισθητικής. Αλλά με μια παιδεία που μπαίνει στο πανεπιστήμιο όποιος είναι καλύτερος παπαγάλος - μαγνητόφωνο, τι να περιμένει κανείς?

Αντιμετώπιση

Ως πρώτη σκέψη θα έλεγα όπου βλέπετε πιτσιρικά να μουντζουρώνει κυνήγησέ τον. Αυτό όμως έχει αντίθετα αποτελέσματα καθώς ως γνωστόν για τον νέο το "μην το κάνεις" σημαίνει "κάνε το επί δέκα". Άρα θα πρέπει σχολείο και οικογένεια να περνάνε στους νέους μηνύματα που να τους αυξάνουν την αισθητική και την ευθύνη τους ως προς το δημόσιο χώρο. Οι νέοι από μόνοι τους δεν έχουν αυτό το θέμα ως προτεραιότητα, αν κάποιος δεν τους δημιουργήσει σχετικούς προβληματισμούς. Αυτή η αισθητική δημιουργείται και από την οικογένεια, όταν λ.χ. αυτή δεν περνάει στον γιο της μόνο ενδιαφέροντα τύπου ποδοσφαίρου κ.λ.π. γνωστά νεοελληνικά χάλια... Από πλευράς πολιτείας θα πρέπει να φυλάσσονται σωστά οι "στόχοι" και συνεργεία να σβήνουν τα άσχετα γκράφιτι ακόμα και την επόμενη μέρα, δίνοντας το μήνυμα ότι δε θα το δει κανείς. Να οργανώνονται δράσεις, όπως αυτή στη Θεσσαλονίκη.


Δεν είναι μόνο η προσωρινή αισθητική η ζημιά

Θα πρέπει να αναφέρουμε και το τεράστιο κόστος των επεμβάσεων καθαρισμού σε χιλιάδες μνημεία, που ο κάθε ανόητος βάφει και χρεωνόμαστε όλοι. Τη δυσκολία που έχουν και τη φθορά που προκαλούν αυτοί οι καθαρισμοί. Για παράδειγμα συνεχόμενοι καθαρισμοί δεν είναι ότι καλύτερο σε μάρμαρα, ενώ σκεφθείτε πόσο δύσκολα και με πόση φθορά μπορεί να καθαριστεί λ.χ. μια εμφανής λιθοδομή στη βάση ενός παλαιού κτιρίου.



Επίλογος

'Οπως πολλά στην Ελλάδα, τα γκράφιτι γίνονται στρεβλά και με τρόπο που δείχνει γενικότερο χαμηλό επίπεδο σκέψης και αισθητικής των νεοελλήνων (και αρκετών μεταναστών). Για τα συνθήματα και τους μαρκαδόρους πάνω σε μνημεία ισχύουν εν πολλοίς τα ίδια, αλλά αυτό είναι διπλά απαράδεκτο. Δεν είναι καν έστω μια αμφιλεγόμενη τέχνη σε τοίχους. Είναι καθαρά ένδειξη γυφτιάς ανεγκέφαλων πάνω σε έργα τέχνης.

Προσωπική μου άποψη είναι ότι γκράφιτι και μαρκαδόροι είναι ΚΑΙ ξεπερασμένα πλέον, ζούμε σε μια εποχή που παντού και για όλες τις ηλικίες δυναμώνει η τάση για επιστροφή στην ισορροπία και την αισθητική στους δημόσιους χώρους. Ειδικά αυτό θα πρέπει να το σκεφτούν οι υποτιθέμενοι ανατρεπτικοί πιτσιρικάδες που πιάνουν σπρέι και μαρκαδόρους και δεν ξέρουν τι κάνουν.... Δεν είναι πλέον κάτι ανατρεπτικό - είναι κάτι τριτοκοσμικό και ξεπερασμένο.

Το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι μόλις δω μαρκαδόρους και γκράφιτι σε μνημεία είναι "τι σκουπίδια ζουν γύρω μας, δεν μπορεί να είναι Έλληνες"... Για δε ποδοσφαιρικού τύπου επιγραφές  "μα καλά σκ....ά έχουν στα κεφάλια τους?" Με ότι σημαίνουν τέτοιες σκέψεις και όσο άσχημα αν ακούγονται... Αλλά όσοι τα κάνουν μάλλον ούτε καν φαντάζονται τις σκέψεις που προκαλούν με το επίπεδο (υπόβαθρο) που διαθέτουν...


Χαρακτηριστικές φωτογραφίες από δεκάδες σχετικά άρθρα στο διαδίκτυο

Από τα ελάχιστα graffiti με λόγο ύπαρξης στον τυφλό τοίχο του δεκαόροφου ξενοδοχείου Vienna επί της Πειραιώς 20. Eκδοχή του πίνακα του Άλμπρεχτ Ντύρερ «Χέρια που προσεύχονται». Το έργο με τίτλο «Praying for us» (φορά χεριών αντίθετη του αυθεντικού του 1506), αποτελεί την καλλιτεχνική πρόταση του φοιτητή της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Παύλου Τσάκωνα και υλοποιήθηκε από τους ζωγράφους Μανώλη Αναστασάκο και τους αδελφούς Δημήτρη, Μπάμπη και Θανάση Κρέτση.

Χανιά τα γνωστά γράμματα, που δεν αφορούν παρά κλίκες μερικών βλαμμένων στο σήμα κατατεθέν του λιμένα.

Μακρά τείχη στον Πειραιά. Η κατάντια ενός έθνους σε μια φωτογραφία. Μετά από χιλιάδες χρόνια βρέθηκαν ένα μάτσο ανθρωπόμορφα σκουπίδια να βεβηλώσουν το μνημείο.

Ασχολίαστο σε νεοκλασικό...

Το καλύτερο για το τέλος, εδώ έχουμε καλλιτέχνη με σαφή αγάπη στα τατουάζ και σίγουρο πρόβλημα στην ερωτική ζωή...!!!

ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ

• Κείμενο Δ.Χ.Κ. Απαγορεύεται η αποθήκευση, η αναδημοσίευση και κάθε χρήση πλην της ανάγνωσης στο neoclassicalgreece.blogspot.gr και της παραπομπής προς την παρούσα σελίδα με δική σας εισαγωγή - περιγραφή. Οποιαδήποτε αναπαραγωγή με παρόμοιο τρόπο (πληροφορίες, ανάλυση, δομή) μπορεί να θεωρηθεί κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.
• Χρήση περιεχομένου τρίτων: Γίνεται με τον μέγιστο δυνατό σεβασμό, χωρίς διάθεση οικειοποίησης. Θεωρούμε ότι η χρήση του εδώ το αξιοποιεί στο μέγιστο. Γνήσιοι κάτοχοι - δημιουργοί - πηγές, όπου είναι σαφή και γνωστά σε εμάς, αναγράφονται.
•  Γίνεται προσπάθεια για αξιόπιστες πληροφορίες και σύννομες δημοσιεύσεις. Περισσότερα στη σελίδα "Νομικά & Όροι". 
• © neoclassicalgreece.blogspot.gr. Any use of content except of viewing it  here or redirecting to this page  is not allowed.