Ακτή Δηλαβέρη: Οικία Αξελού - "Ναυτικόν Γυμνάσιον". Το δράμα ενός κτιρίου συμβόλου του 1880 της Καστέλλας, που από αγαθή πρόθεση κληροδοτήθηκε στο ΤΣΜΕΔΕ και κατέληξε να καεί, μετά από 50 χρόνια πλήρους εγκατάλειψης!

Ένα άρθρο που αξίζει να διαβάσετε και δείχνει έναν από τους τρόπους, που πολλά σπουδαία κτίρια οδηγήθηκαν στην καταστροφή. 
Useful Information for English speaking Visitors (more pictures inside): Axelos family house (1880) in Pireus, Kastella, Dilaveri coast. The building had been used as navy school around the middle of 20th century, until around 1964 that the last owner died and left it to an insurance fund of civil engineers (the husband of the last owner was a well known civil engineer - architect that had built the big railway station of Pireus around 1929. Since then (almost 50 years) the building stayed totally abandoned and unprotected, until 2011 when a fire totally destroyed it...




Εισαγωγή

Για το συγκεκριμένο κτίριο αποφεύγαμε καιρό τώρα να δημοσιεύσουμε άρθρο, παρά τα όσα εξοργιστικά θα δείτε παρακάτω, καθώς είχε κάποια ελάχιστα τελευταία διακοσμητικά, που μπορούσαν να κλαπούν. Από τον Αύγουστο του 2013 και αυτά εξαφανίστηκαν, οπότε παρουσιάζουμε το κτίριο, που από εμβληματικό του λόφου της Καστέλλας, κατέληξε πρόσφατα κάρβουνο! Θα επαναλάβουμε ότι ο Πειραιάς, ίσως η πόλη με τα σημαντικότερα νεοκλασικά, κατέχει ρεκόρ στην καταστροφή νεοκλασικών με όλους τους τρόπους και οτι η δημοτική αρχή άμεσα θα πρέπει να ασχοληθεί με το θέμα αναζητώντας "μαζικές" λύσεις μέσω προγραμμάτων, λόγω της υψηλής αναλογίας των κτιρίων σε οριακή κατάσταση - εγκατάλειψη. Το συγκεκριμένο κτίριο αποτελεί χαρακτηριστικότατο παράδειγμα.



Τοποθεσία - Χρονολόγηση

- Το κτίριο βρίσκεται στην Λεωφ. Βασιλέως Παύλου, νυν Παπαναστασίου, στο λόφο της Καστέλλας, πάνω από την επιχωματωμένη ακτή Δηλαβέρη (ΣΕΦ). Το σημείο αυτό του λόφου, μια σημαντικότατη νεοκλασική γειτονιά που θα έπρεπε εδώ και δεκαετίες να έχει συντηρηθεί, παραμένει σε άθλια κατάσταση ενώ μέχρι πρόσφατα έχουν γίνει απίστευτες κατεδαφίσεις για τις οποίες θα γράψουμε μελλοντικά. Σε καμιά άλλη περιοχή της Ελλάδας μια τέτοια περιοχή δε θα παρέμενε σε τέτοια χάλια μέχρι και σήμερα.

- Πρόκειται για ένα από τα πρώτα κτίρια που χτίστηκαν στο λόφο και είναι το πιθανότερο του 1880 (με βάση στοιχείο, που δεν αποκαλύπτουμε για λόγους ασφαλείας, όπως και άλλα).



Αξιόλογα αρχιτεκτονικά και διακοσμητικά στοιχεία

Λόγω της μάλλον βαριάς και μακροχρόνιας σχολικής χρήσης και των φθορών λόγω μεγάλης παλαιότητας και σημείου, πολύ νωρίς υπέστη αλλοιώσεις σε διακοσμήσεις και διαρρύθμιση, με την μεγαλύτερη να εντοπίζεται κατ' εκτίμηση μεταξύ 1958 - 1968.

- Το συνολικό ακίνητο αποτελείται  από:

• Το παμπάλαιο κτίριο.
• Διώροφο κτίριο αριστερά και πίσω της πρόσοψης του παλιού, κτισμένο κατ' εκτίμηση μεταξύ 1925-1935, για πρόσθετες αίθουσες διδασκαλίας (αξιόλογα κουφώματα και δάπεδα).
• Οικόπεδο κάτω από τη λεωφόρο (άκτιστο), σε συνέχεια του οικοπέδου των κτισμάτων. Εκεί υπάρχει μια πέτρινη κατασκευή αγνώστων λοιπών στοιχείων, η οποία έχει πρόσφατα συντηρηθεί - υποστηριχθεί με μπετόν.

- Διώροφο κτίριο με υπερυψωμένο υπόγειο στην πρόσοψη (λόγω κλίσης εδάφους) και δώμα.

-Ιδιαίτερα πολύπλοκη διαρρύθμιση στα υπόγεια (λόγω και προσθηκών για σχολική χρήση)

- Κεντρική είσοδος αριστερά της πρόσοψης με σπάνια πόρτα σε σχήμα καμάρας και μαρμάρινη σκάλα, που οδηγεί σε κεντρικό διάδρομο, που καταλήγει στην πίσω αυλή και στην μπροστινή βεράντα.

- Η εσωτερική σκάλα, βρίσκεται εντός της πίσω γωνίας, δεξιά της πρόσοψης και έχει αντικατασταθεί με σύγχρονη από οπλισμένο σκυρόδεμα κατά την μεγάλη επέμβαση αλλοίωσής του.

- Στην πίσω πλευρά υπάρχει βεράντα στον όροφο. Από αυτή μόνο ένα κεντρικό ημικυκλικό κομμάτι, πρέπει να υπήρχε στο αυθεντικό κτίσμα., στηριζόμενο  σε τετράγωνους κίονες, που είναι φτιαγμένοι με την παλιά τεχνική συνδυασμού πέτρας με τουβλάκια.

- Όπως φαίνεται στα ντοκουμέντα, μέχρι την μεγάλη επέμβαση αλλοίωσής του, έφερε περιμετρικές κορνίζες κλπ και κυρίως ψευδοκολώνες με Κορινθιακά επίκρανα.

- Σε όλες τις ποδιές των παραθύρων υπάρχουν μπαλούστρα - κολονάκια (σχέδιο με μπίλιες). Το ίδιο και περιμετρικά στα ανώτερα σημεία των όψεων (αυτά τα μπαλούστρα έχουν κλαπεί πριν το 1995).

- Όλο το κτίριο καλυπτόταν με κεραμοσκεπή, βυζαντινά κεραμίδια, ιδιαίτερα μεγάλα δοκάρια, τα οποία ήταν εμφανή εντός του δώματος και είχαν διακοσμητικές απολήξεις εξωτερικά σε αυτό. Δεν είναι σαφές αν υπήρχαν ακροκέραμα πριν την μεγάλη επέμβαση αλλοίωσής του, ωστόσο πριν καεί στο πίσω μέρος σώζονταν ελάχιστα ακροκέραμα διαφόρων σχεδίων (καλόγριες, ανθέμια) καθώς και κομματάκια από πήλινες γιρλάντες αετωμάτων.

- Στα πλαϊνά του δώματος υπάρχουν στρογγυλά παραθυράκια, ενώ στην πρόσοψη του σειρά τριών παραθύρων εκ των οποίων τα δύο κλείστηκαν κατά την μεγάλη επέμβαση αλλοίωσής του.

- Στο εσωτερικό υπήρχαν τοιχογραφίες και οροφογραφίες εκ των οποίων διασώζονταν αρκετές και μετά τη μεγάλη επέμβαση αλλοίωσής του και φυσικά πριν το κάψιμο.

- Ιδιαίτερης αντοχής ξύλινα πατώματα, προφανώς από καραβομαραγκούς (που κάηκαν όλα)

- Στην μπροστινή βεράντα υπήρχαν διαχωριστικοί πεσοί από λευκό πωρόλιθο (Πειραιώς), και μάλλον απλά νεοκλασικά κάγκελα μεγάλης βεράντας (αν και στα ντοκουμέντα φαίνεται ότι μπορεί να υπήρχαν και μπαλούστρα)

- Το κτίριο είχε δύο αύλιες εισόδους επί της λεωφόρου, εκ των οποίων η κεντρική ήταν μεταλλική αυλόπορτα με μαρμαροκολόνες με δύο μοναδικά στοιχεία (που ήταν και ο λόγος που δεν παρουσιάζαμε το κτίριο). Μαντεμένια κουκουβάγια κοσμούσε την κορυφή της πόρτας (όμοιες σώζονται στο Ιλίου Μέλαθρον στην Πανεπιστημίου), ενώ στα ορθογώνια μαρμάρινα κιονόκρανα ήταν χαραγμένο το όνομα του πρώτου ιδιοκτήτη, "ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ" και "ΑΞΕΛΟΣ"



Πορεία στο χρόνο

1. Αρχική ιδιοκτησία: Το κτίριο ανήκε σίγουρα διαχρονικά στην οικογένεια των Αξελών με αρχικό ιδιοκτήτη μάλλον τον Μιλτιάδη Αξελό (επιγραφή στα κιονόκρανα εισόδου και αλλού). Ξεκινώντας από την τελευταία ιδιοκτήτρια, βρίσκουμε ότι ήταν σύζυγος του (μηχανικού-αρχιτέκτονα) Ιωάννη Αξελού. Πιθανότατα του Ιωάννη Μιχ. Αξελού (1874-1940) που με τον αδερφό του  πολιτικό μηχανικό Μιλτιάδη Μιχ. Αξελό διεκπεραίωσαν την κατασκευή του σιδηροδρομικού σταθμού του ηλεκτρικού στον Πειραιά (1926-1929) ήταν επιτυχημένοι και είχαν υψηλές σπουδές στο εξωτερικό. Πιθανό σενάριο είναι το κτίριο να ανήκε σε παππού των δύο αδερφών, ονόματι Μιλτιάδη. (Βρήκαμε έναν διπλωμάτη Μιλτιάδη Αξελό που πέθανε το 28/4/1894 και άλλους, που όμως δε μας οδηγούν σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα)

2. Εκπαιδευτική χρήση:
Μετά το 1930 ή αμέσως μετά τον πόλεμο του 1940, το κτίριο χρησιμοποιήθηκε ως ιδιωτικό εκπαιδευτήριο (ενοικιαζόμενο). Aρχικά  ως "Ναυτικόν Γυμνάσιον Καστέλλας Π. Γ. Μαυρία". Διακρίνεται η τεράστια επιγραφή του στις παλιές φωτογραφίες, ενώ και ο Mlp μας επισήμανε μια πρωτοχρονιάτικη καρτ ποστάλ της σχολής με τα στοιχεία της και το λόφο. Αργότερα στις αρχές του 1960 ως "Εκπαιδευτήρια Παναγιώτη Αρβανιτόπουλου", πατέρα του κατά το 2014 υπουργού παιδείας - καθηγητή πανεπιστημίου, Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου  (βλ. επιπλέον άρθρα για τα εκπαιδευτήρια Παναγιώτη Αρβανιτόπουλου: 1.  Διώροφο με καμάρες Καστέλλας & 2. Το κατεδαφισμένο δημοτικό σχολείο Χατζηγεωργίου - Αρβανιτόπουλου λίγο πιό πέρα προς Μικρολίμανο).

3. 1964: Το λάθος κληροδότημα, που οδήγησε στη καταστροφή του κτιρίου:

Στη συνέχεια η τελευταία ιδιοκτήτρια Βασιλική Αξελού, χήρα του Ιωάννη Αξελού, που πεθαίνει στις 10/2/1964, κάνει το μέγα λάθος και αφήνει με διαθήκη της το κτίριο  στο ταμείο μηχανικών, το ΤΣΜΕΔΕ. Οι μεγάλες επεμβάσεις αλλοίωσης που προαναφέρθηκαν μπορεί να έγιναν και μετά την αλλαγή ιδιοκτησίας το 1964 από το ΤΣΜΕΔΕ και το κτίριο χρησιμοποιήθηκε λίγο ακόμα, τουλάχιστο  μέχρι τα μέσα του 1970, ως σχολείο. Έκτοτε εγκαταλείπεται πλήρως.

4. 1987: To παλαιότερο κτίριο κηρύσσεται διατηρητέο (ΦΕΚ 4200/Δ 15.5.1987 σελ. 4539, αριθ. κτιρίου 339 και «φερόμενος ιδιοκτήτης» ο Αρβανιτόπουλος Παναγιώτης)

5. 1992-1993: ~28 έτη μετά το πέρασμα στο ΤΣΜΕΔΕ το μόνο που κάνουν από το ταμείο είναι να κινήσουν το 1993 διαδικασίες αντιπαροχής - "επωφελέστερης" αξιοποίησης (δεν είναι σαφές τι ήθελαν ακριβώς να κάνουν), που ενώ εγκρίθηκαν το 1993 από το Εφετείο Αθηνών (επίσης συγχαρητήρια) δεν υλοποιήθηκαν ποτέ (ευτυχώς αν επρόκειτο για κατεδάφιση)!

6. Στις 2/4/2001 Η Πανελλήνια Ένωση Ομοτίμων Μελών ΤΕΕ αναλαμβάνει πρωτοβουλία - η διοίκηση τους γράφει στα "παλαιότερα.."
Με πλήρες και τεκμηριωμένο έγγραφο κάποια μέλη του ΤΣΜΕΔΕ προτείνουν την αξιοποίηση του κτιρίου με υπηρεσίες για συνταξιούχους, κάτι που οι διοικήσεις γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια συνεχίζοντας να αφήνουν το κτίριο τελείως στην τύχη του. Μερικά αποσπάσματα από το σπουδαίο έγγραφό τους:
- "...θα θέλαμε να εκφράσουμε τον προβληματισμό μας για τη μακροχρόνια αδράνεια των εκτελεστών της διαθήκης της Βασιλικής Αξελού και πρωτίστως φυσικά των διαφόρων Δ.Σ. του ΤΣΜΕΔΕ (ο σημερινός πρόεδρος της ΕΣΤΑΜΕΔΕ μόλις πέρυσι πληροφορήθηκε ότι είναι εκτελεστής της διαθήκης και έστειλε αμέσως στο ΤΣΜΕΔΕ την από 24/2/2000 επιστολή του..."
- "Η σημερινή κατάσταση των ιδιοκτησιών είναι απογοητευτική και είναι ομολογουμένως ντροπή για το ΤΣΜΕΔΕ."
- "Αυλές, διάδρομοι, γεμάτοι σκουπίδια, μπάζα, κλαδιά κ.λ.π. που καθιστούν δύσκολη έως αδύνατη την προσπέλαση στα κτίρια, τα οποία βρίσκονται εδώ και δεκαετίες σε μια προϊούσα κατάρρευση που επιδεινώνεται διαρκώς. Το διατηρητέο κτίριο έχει καταστεί, εδώ και χρόνια, καταφύγιο ενός άστεγου."
- "είμαστε αντίθετοι με την όποια σκέψη «αντιπαροχής»"
Δείτε όλο το έγγραφο εδώ



Απίστευτο αίσχος - κατάντια: το κτίριο καταστρέφεται ολοσχερώς από φωτιά εν έτει 2011!


Από τη δεκαετία του 1970, οπότε και σταμάτησε να χρησιμοποιείται, περί τα 40 χρόνια, οι υπεύθυνοι του ταμείου δεν στάθηκαν ικανοί, όχι να συντηρήσουν και να προστατεύσουν πρόχειρα, αλλά ούτε καν να φφυλάξουν εξωτερικά και να καθαρίζουν το κληροδότημα! Αρχές δεκαετίας 2010 - σχεδόν 50 χρόνια (!!!) μετά τη διαθήκη το κτίριο γίνεται κάρβουνο: Το χειμώνα του 2010 τουλάχιστο δύο άστεγοι (εκ των οποίων τουλάχιστο μια γυναίκα ψυχικά διαταραγμένη) διέμεναν στο νεότερο κτίριο σε άθλιες συνθήκες (λόγω του ότι κανείς "φιλάνθρωπος" φορέας, κρατικός ή μη, δεν ενδιαφέρθηκε ως είθισται). Το 2011 το κτίριο γίνεται παρανάλωμα του πυρός, η πυροσβεστική δεν καταφέρνει να σώσει τίποτα από τις στέγες και τα πατώματα, που χάνονται για πάντα. Η τεράστια φλόγα και οι καπνοί είναι ορατά ακόμα και από το Παλαιό Φάληρο! Μιλάμε για κατάληξη, που αντικειμενικά και αδιαμφισβήτητα τα γεγονότα και όχι ο γράφων, "φωνάζουν": Ξεφτίλα, κατάντια, αχρηστία, απαξίωση, προσβολή μνήμης δωρητών...



Εργασίες και περίεργη εξαφάνιση σημαντικών διακοσμητικών τον Σεπτέμβριο του 2013

Τον Αύγουστο του 2013 εξαφανίστηκαν η κουκουβάγια και τα μαρμάρινα κιονόκρανα από την αυλόπορτα, έγιναν κάποιες εργασίες στην πέτρινη μάντρα και τοποθετήθηκε μια  μεταλλική κατασκευή στην πρόσοψη, ακατανόητης χρησιμότητας ως προς την τεράστια ανάγκη προστασίας και φύλαξης του κτιρίου. Λόγω ύψους θα μπορούσε να είναι και προστατευτικό για αναμενόμενη μελλοντική κατάρρευση (ντροπή). Δεν γνωρίζουμε αν τα διακοσμητικά αποσύρθηκαν για να μην κλαπούν ή εκλάπησαν, τι νόημα είχαν αυτές οι εργασίες, αν αφαιρέθηκαν  ή πετάχτηκαν αβασάνιστα από άσχετους πράγματα που δεν έπρεπε από το εσωτερικό κ.λ.π.. Τοποθετήθηκε και μια ταμπέλα, του ταμείου ιδιοκτήτη.



Επίλογος

Τα περισσότερα λόγια είναι περιττά. Φανταστείτε να ανήκε και σε κανένα ταμείο άσχετο με το αντικείμενο... Θλίψη, ντροπή, ακραία ασέβεια στη μνήμη της γυναίκας που το κληροδότησε... Δεν είναι προσωπικές απόψεις, είναι αδιαμφισβήτητα γεγονότα και συμπεράσματα στοιχειώδους κοινής λογικής. Λαμπρό παράδειγμα οι "Ομότιμοι", που ασχολήθηκαν πάνω από μια δεκαετία πριν με σοβαρότητα, που αρμόζει σε καλούς Έλληνες και ας μην εισακούστηκαν από τους "άλλους" Έλληνες. Αυτούς που δια της απραξίας τους οδήγησαν το κτίριο να καταστραφεί ας τους κρίνουν οι συνάδελφοί τους, οι ίδιοι εαυτούς και η ιστορία.




Δείτε ακόμη

- Το διπλανό διώροφο με τις καμάρες (NcAiG)
- Ακτή Δηλαβέρη, ιστορία, κτίρια, φωτογραφίες (Mlp)

Δεκαετία 1950: Η ακτή Δηλαβέρη φωτογραφημένη από την μπαζωμένη σήμερα, αμμουδιά του Νέου Φαλήρου.

 

Δεκαετία 1950: To κτίριο ως "Ναυτικόν Γυμνάσιον" και γειτονικά του κτίρια βόρεια.

Δεκαετία 1950: To κτίριο ως "Ναυτικόν Γυμνάσιον" και αριστερά το "περίπου δίδυμο" κτίριο.

Δεκαετία 1950: To κτίριο ως "Ναυτικόν Γυμνάσιον" και γειτονικά του κτίρια νότια.

Δεκαετία 1950: Τα "περίπου δίδυμα" κτίρια, λήψη από τα νότια στη λεωφόρο Βασιλέως Παύλου.

Μέσα δεκαετίας 1980: To "περίπου δίδυμο" κτίριο πριν συντηρηθεί και η οικία Αξελού ως "Εκπαιδευτήρια Αρβανιτόπουλου", ήδη ερείπιο αλλά ακόμα με μπαλούστρα στη στέγη.

Ακτή Δηλαβέρη σήμερα: Πάλι καλά άφησαν το κανάλι. τα κτίρια σε σοβαρό κίνδυνο πλέον.

Οικία Αξελού και γύρω κτίρια.

Οικία Αξελού και γύρω κτίρια.

Οικία Αξελού και αριστερά το "περίπου δίδυμο" κτίριο.

Οικία Αξελού και αριστερά το "περίπου δίδυμο" κτίριο.

Πέτρινη κατασκευή αγνώστων στοιχείων στο κομμάτι του οικόπεδου κάτω από τη λεωφόρο. Πρόσφατα τσιμεντένια μπαλώματα.

Πρόσοψη.

Πρόσοψη.

Πρόσοψη.

Δώμα στην πρόσοψη (Κλεισμένα τα 2 από τα αρχικά 3 παράθυρα).

Κύρια είσοδος αριστερά της πρόσοψης. Όψη δεξιά της πρόσοψης.

Η πίσω όψη το 2010 πριν το κάψιμο.

Η πίσω όψη του δώματος το 2010 πριν το κάψιμο. Διακρίνονται κομμάτια πήλινης γιρλάντας αετωμάτων.

Η πίσω όψη αμέσως μετά το κάψιμο.

Κατάσταση πίσω αυλής. Βεράντα με προσθήκες.

Πίσω ημικυκλική βεράντα με νεότερες προσθήκες και το μόνο σωζόμενο αυθεντικό παράθυρο.

Λεπτομέρεια τεχνικών κατασκευής (πέτρινες πλάκες σε σιδηροδοκούς και κολόνα με πέτρα και τουβλάκια) της αυθεντικής πίσω ημικυκλικής βεράντας.

Το νεότερο κτίριο.

Αξιόλογα κουφώματα στο νεότερο κτίριο.

Μπαλούστρα σε ποδιά παραθύρου και μέσα στρογγυλό παραθυράκι στο δώμα.

Μπαλούστρα σε ποδιά παραθύρου.

Κλεμμένα σίγουρα πριν το 1995 τα μπαλούστρα της στέγης.

Βεράντα πρόσοψης, πεταμένα τα εναπομείναντα διαχωριστικά από λευκό πωρόλιθο Πειραιώς.

Τεχνοτροπία κατασκευής του δαπέδου της βεράντας της πρόσοψης. Πλάκες Καρύστου και σιδηροδοκοί.

Το εσωτερικό (δώμα - πρόσοψη), αμέσως μετά το κάψιμο το 2011.

Το εσωτερικό, αμέσως μετά το κάψιμο το 2011.

Τοιχογραφίες στο εσωτερικό εσωτερικό, αμέσως μετά το κάψιμο το 2011.

Τοιχογραφίες στο εσωτερικό εσωτερικό, αμέσως μετά το κάψιμο το 2011.

Τοιχογραφίες στο εσωτερικό εσωτερικό, αμέσως μετά το κάψιμο το 2011.

Τοιχογραφίες στο εσωτερικό εσωτερικό, αμέσως μετά το κάψιμο το 2011.

Αυλόπορτα πριν αφαιρεθούν τα κιονόκρανα και η κουκουβάγια (κλοπή ή φύλαξη?).

Αυλόπορτα πριν αφαιρεθούν τα κιονόκρανα και η κουκουβάγια (κλοπή ή φύλαξη?).

Αυλόπορτα πριν αφαιρεθούν τα κιονόκρανα και η κουκουβάγια (κλοπή ή φύλαξη?).

Αυλόπορτα πριν αφαιρεθούν τα κιονόκρανα και η κουκουβάγια (κλοπή ή φύλαξη?).

Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2013: Εξαφάνιση κιονόκρανων και κουκουβάγιας από την αυλόπορτα (κλοπή ή φύλαξη?).

Νοέμβριος 2013: Από τον Αύγουστο - Σεπτέμβριο 2013 υπάρχει αυτή η εικόνα, εργασίες στην μάντρα και μεταλλική κατασκευή ακατανόητης χρησιμότητας για την όποια προστασία του κτιρίου.

 

 

ΠΗΓΕΣ ΚΑΙ ΟΡΟΙ ΧΡΗΣΗΣ

• Έρευνα - ανάλυση - φωτογραφίες Δ.Χ.Κ. Απαγορεύεται η αποθήκευση, η αναδημοσίευση και κάθε χρήση πλην της ανάγνωσης στο neoclassicalgreece.blogspot.gr και της παραπομπής προς την παρούσα σελίδα με δική σας εισαγωγή - περιγραφή. Οποιαδήποτε αναπαραγωγή με παρόμοιο τρόπο (πληροφορίες, ανάλυση, δομή) μπορεί να θεωρηθεί κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας.
• Σήμανση "Αποκλειστικό": Το θέμα δημοσιεύτηκε εδώ για πρώτη φορά. 
• Χρήση περιεχομένου τρίτων: Γίνεται με τον μέγιστο δυνατό σεβασμό, χωρίς διάθεση οικειοποίησης. Θεωρούμε ότι η χρήση του εδώ το αξιοποιεί στο μέγιστο. Γνήσιοι κάτοχοι - δημιουργοί - πηγές, όπου είναι σαφή και γνωστά σε εμάς, αναγράφονται.
•  Γίνεται προσπάθεια για αξιόπιστες πληροφορίες και σύννομες δημοσιεύσεις. Περισσότερα στη σελίδα "Νομικά & Όροι". 
• © neoclassicalgreece.blogspot.gr. Any use of content except of viewing it  here or redirecting to this page  is not allowed.